AFR AI D - solowy album Mariusza Dudy, polskiego multiinstrumentalisty związanego z grupą Riverside oraz projektem Lunatic Soul, wydany 17 listopada 2023 roku przez Mystic Records. Album zainspirowany został tematem lęku przed sztuczną inteligencją, muzyczny minimalizm - znany chociażby z pandemicznej trylogii - zastąpiony został gęstszymi warstwami, głównie za sprawą różnego rodzaju przetworzonych głosów i zniekształconych wokalnych sampli - symbolizujących naturalnie sztuczną inteligencję - jak i gitary elektrycznej, symbolizującej w tym przypadku czynnik ludzki. Materiał zrealizowany został w warszawskim Studiu Serakos, przez Magdę i Roberta Srzednickich, a zmasterowany został przez Roberta Szydło. Mariusz Duda sam zagrał na wszystkich instrumentach, z wyjątkiem gitary elektrycznej, na której gościnnie udzielił się Mateusz Owczarek. Za szatę graficzną odpowiada stale współpracujący przy tym projekcie, niemiecki ilustrator Hajo Müller.

Hania Rani zapowiada swój kolejny album „Ghosts”, na którym na pierwszy plan wysuwa się jej piękny wokal, a wśród gości specjalnych pojawią się Patrick Watson, Ólafur Arnalds i Duncan Bellamy (Portico Quartet). „Ghosts” ukaże się 6 października za pośrednictwem Gondwana Records, po czym Hania wyruszy w najbardziej monumentalną jak dotąd trasę koncertową, obejmującą występy w UE, USA i Kanadzie. „Ghosts” to dźwięk nieustannie ewoluującej artystki, która, jak sugeruje tytuł albumu, wielokrotnie i z wdziękiem przechodzi między muzycznymi światami: jako kompozytorka, wokalistka, autorka tekstów i producentka. Ten album opiera się na wcześniejszych sukcesach albumów „Esja” i „Home” z rozszerzoną, ale wciąż minimalną konfiguracją fortepianu, klawiszy, syntezatorów i zawiera więcej jej tajemniczego, urzekającego głosu. „Ghosts” to także płyta będąca efektem współpracy, ponieważ do Rani dołączył Patrick Watson, który tchnął nieziemskie życie w eteryczny "Dancing with Ghosts". "Whispering House" został napisany i nagrany z jej przyjacielem Ólafurem Arnaldsem i rzuca spokojny, nieuchronny czar; a Duncan Bellamy z Portico Quartet wnosi istotne loopy do "Don't Break My Heart" i "Thin Line". Teksty Rani są częściowo inspirowane dwumiesięcznym pobytem w małym studiu w szwajcarskich górach, gdzie pracowała nad ścieżką dźwiękową „On Giacometti” do filmu dokumentalnego o słynnym szwajcarskim artyście. "Miejsce, w którym się zatrzymałam, było kiedyś starym sanatorium w okolicy, która kiedyś była bardzo popularna, ale teraz są tam ogromne opuszczone hotele, w których miejscowi mówią że mieszkają duchy. To rodzaj lokalnego systemu wierzeń - te duchy mają nawet imiona! - ale kiedy jesteś głęboko na łonie natury lub w jakimś opuszczonym miejscu, twoja wyobraźnia zaczyna działać na innym poziomie". "Krawędź życia i śmierci" - podsumowuje artystka - "i to, co faktycznie dzieje się pomiędzy nimi: to było to, co naprawdę mnie interesowało. Nawet zaśpiewanie słowa "śmierć" było dla mnie szokiem. To takie dziwne słowo do wypowiedzenia na głos, a ludzie się go boją, co było dla mnie niezwykle interesujące. Większość piosenek prawdopodobnie nadal mówi o miłości i tym podobnych rzeczach, ale „Ghosts” to bardziej moje myślenie o konieczności zmierzenia się z jakimś końcem". O ile debiutancka płyta Rani „Esja” była poświęcona wykorzystaniu jej głównego instrumentu, a na „Home” podjęła kroki w kierunku pełniejszego wyrażenia swojej sztuki, to „Ghosts” jest miejscem, w którym łączy swoje różnorodne zainteresowania na czymś, co można nawet uznać za jej pierwszy "prawdziwy" album. Czerpiąc z zamiłowania do różnych artystów, takich jak Enya, The Smile, James Blake i Pink Floyd - nie wspominając o podziwie dla jej gości - i przywołując delikatność Stiny Nordenstam, talent Keitha Jarretta, kunszt Kate Bush i Pink Floyd, łączy w sobie życiowe doświadczenie muzyczne w jednym cudownym, kosmicznym świecie. Przywitaj się zatem z czymś zupełnie niepodobnym do tego, co kiedykolwiek słyszałeś. To dźwięk Hani Rani.