Wspólna waluta daje liczne korzyści podmiotom działającym w gospodarce rynkowej. Wspólny pieniądz ułatwia handel i inwestycje, co przyczynia się do stworzenia lepszego, bardziej wydajnego systemu podziału pracy. Aby jednak ten potencjał wykorzystać w pełni, wspólna waluta musi być wolna od uwikłań o charakterze politycznym. Nie może iść w parze z nadmiernymi regulacjami gospodarki, inflacyjną polityką pieniężnej, zwiększonym fiskalizmem. Wspólnota gospodarcza z jednym pieniądzem powinna charakteryzować się wspólnym rynkiem sprowadzającym się do likwidacji ceł, oraz utrudnień przepływu towarów, usług i pracowników - a więc opierać się na swobodzie ruchu transgranicznego i otwarciu się na handel z krajami spoza strefy. Niestety, strefa euro pod wieloma względami nie spełnia tych wymagań. Wraz z przyjęciem euro państwa członkowskie strefy godzą się na rozbudowane regulacje dotyczące działalności gospodarczej i uzależniają swój dobrobyt od dobrej woli urzędników z Frankfurtu i Brukseli. Inna możliwość - zachowanie własnego banku centralnego - też nie jest satysfakcjonująca. Narodowy Bank Polski wcale nie musi okazać się dla polskich obywateli instytucją bardziej godną zaufania niż Europejski Bank Centralny. Monopol złotego i NBP ma bardzo podobne szkodliwe konsekwencje dla gospodarki jak monopol euro i EBC. Wszystkie korzyści z integracji walutowej da się osiągnąć bez angażowania się w polityczne, zbiurokratyzowane twory o ponadnarodowym zasięgu. Wymagałoby to jednak gruntownej przebudowy istniejącego obecnie w Polsce systemu bankowego, której celem byłaby radykalna poprawa ochrony praw własności prywatnej i poszanowania wolności gospodarczej. Nie wydaje nam się jednak, ażeby to było realne w najbliższym czasie. [http://www.ksiegarnia-europejska.pl]