Być może sam zdziwisz się własną reakcją. Mieszanina jest bowiem niepozorna w swojej przezroczystości i na co dzień nie zastanawiasz się nad tym, jak wnika do twoich płuc. Jednak to dzięki niej żyjesz, a teraz możesz się o niej więcej dowiedzieć! Weź więc głęboki oddech, bo powietrze z pewnością nie raz cię zaskoczy. Kiedy w idy marcowe 44 roku p.n.e. Juliusz Cezar na podłodze rzymskiego Senatu wydał z siebie ostatni oddech, tchnienie to nie zniknęło bez śladu - właściwie, gdy czytasz te słowa, jego część przebywa w twoich płucach. Tak się bowiem składa, że z tryliardów cząsteczek gazów, jakie przed chwilą uleciały z twoich ust, niektóre gościły w płucach dinozaurów, inne roznosiły zapach perfum Kleopatry czy mieszały się z gazem musztardowym na frontach I wojny światowej. Są w tej mieszaninie również molekuły, które tworzyły falę uderzeniową bomb atomowych, a nawet kosmiczny pył, z którego powstał Układ Słoneczny. A jeśli boisz się, że niektóre opowieści z tej książki mogą okazać się zbyt nudne, odetchnij z ulgą - to zbiór fantastycznych ciekawostek, dzięki którym wiedza niepostrzeżenie, niczym powietrze, wnika w głąb ciebie i pozostaje na długo. Uważaj jednak! Możliwe, że kiedy się dowiesz, jak doszło do stworzenia chleba z powietrza i dlaczego bracia Montgolfier dostaliby dziś mandat za paryski smog, nie będziesz mógł złapać tchu. [wydawnictwo]

Autorem pasjonującej kolekcji zatytułowanej "Było sobie życie" jest Albert Barille. Te zabawne książeczki o wielkiej wartości edukacyjnej konsultował zespół wybitnych lekarzy i pedagogów. Pokazują one dzieciom, jak funkcjonują ich organizmy, jak o nie dbać i chronić przed chorobami.

Nic ma nic ważniejszego dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia niż oddychanie. Niezależnie od tego, co jemy, ile ćwiczymy, jakie mamy geny, jak szczupli, młodzi czy mądrzy jesteśmy – nasze zdrowie nie zyska na jakości, dopóki nie będziemy poprawnie oddychać. Jako gatunek utraciliśmy zdolność prawidłowego oddychania i ponosimy tego poważne konsekwencje. Dziennikarz James Nestor przemierza świat, aby dowiedzieć się, co poszło nie tak i jak to naprawić. Odpowiedzi szuka nie tylko w źródłach medycznych, ale także w pradawnych miejscach pochówku, w tajnych instytutach ZSRR, w szkołach chóralnych w New Jersey i na pełnych smogu ulicach São Paulo. Bada starożytne praktyki oddechowe (Pranayama, Sudarshan Kriya, Tummo) i łączy siły z „pulmonautami”, aby naukowo testować moc oddechu. Okazuje się, że dzięki niewielkim nawet zmianom w sposobie, w jaki wykonujemy wdech i wydech, możemy znacznie polepszyć wyniki sportowe, poprawić funkcjonowanie narządów wewnętrznych, pozbyć się chrapania, astmy i chorób autoimmunologicznych, a nawet wyprostować dotknięty skoliozą kręgosłup. Niewiarygodne, a jednak prawdziwe! Bazując na tekstach medycznych z kilku tysięcy lat oraz na najnowszych, przełomowych badaniach z zakresu pulmonologii, psychologii, biochemii i fizjologii człowieka, Oddech wywraca do góry nogami wszystko to, co wydawało nam się, że wiemy o najbardziej podstawowej funkcji biologicznej organizmu.

Celem pracy było pogłębienie wiedzy na temat wzrostu i plonowania szparaga z uwzględnieniem bilansu cukrów w roślinach, jak również przeanalizowanie wpływu przebiegu warunków klimatycznych na plonowanie szparaga, zarówno w latach przed rozpoczęciem zbiorów wypustek, jak i w latach zbiorów. Dodatkowo określono wpływ temperatury powietrza na intensywność oddychania korzeni, wypustek i pędów asymilacyjnych szparaga oraz przeanalizowano ilość cukrów zużywanych na potrzeby oddychania poszczególnych organów rośliny. Oceniono również wpływ temperatury powietrza i promieniowania słonecznego na intensywność fotosyntezy. Podjęto także próbę opracowania modelu umożliwiającego wyznaczenie masy pędów asymilacyjnych na podstawie ich grubości i wysokości, co z kolei pozwoliło na określenie powierzchni pędów asymilacyjnych, ilości absorbowanego światła przez te pędy, produkcji cukrów w okresie asymilacji oraz zapotrzebowania cukrów na potrzeby oddychania pędów asymilacyjnych. W oparciu o uzyskane wyniki zaproponowano wskaźniki opisujące efektywność zużycia cukrów w odniesieniu do ilości absorbowanego światła przez pędy asymilacyjne oraz zebranego plonu. Badania obejmowały siedem doświadczeń prowadzonych w polu, tunelu foliowym, szklarni oraz kamerach wegetacyjnych w latach 1994–2012. W doświadczeniach polowych przeanalizowano plonowanie pięciu odmian szparaga sadzonych w trzech kolejnych latach oraz określono wpływ terminu kończenia zbiorów na wzrost i plonowanie trzech odmian szparaga. W doświadczeniach prowadzonych w warunkach kontrolowanych określono wpływ temperatury na fotosyntezę i oddychanie kilku odmian szparaga.