Problematyka: W pierwszej części książki "Czym jest projektowanie publikacji?" autorka analizuje czynniki wpływające na tę dziedzinę designu, czyli: cykl życia publikacji, globalny konsumpcjonizm, wymogi dystrybucji, prezentacji oraz ochrona środowiska naturalnego. Wyjaśnia także jak dotrzeć do czytelnika na poziomie estetycznym i emocjonalnym poprzez odpowiednie zaprezentowanie treści oraz wygląd i kształt publikacji.

Anatomia: Książka ta analizuje projektowanie publikacji poprzez przedstawienie wszystkich aspektów działalności designerskiej w całej różnorodności form składających się na cały proces, od projektu po gotową publikację. Poruszane przez autorkę tematy to międzyinnymi: sam preoces projektowania, znajomość materiałów, finansowy aspekt produkcji, specjalistyczna wiedza dotycząca poszczególnych typów publikacji, komercyjna rola okładki, zastosowanie siatki i layoutu oraz format i oprawa.

Portfolio: Poprzez międzynarodowy wybór projektów zaprezentowanych w ksiażce, autorka pokazuje szeroki wachlarz możliwości designerskich. Mogą one być źródłem inspiracji dla każdego projektanta. Wybrane (do książki) prace są wizualną ewidencją nieograniczonych możliwości we wszystkich obszarach projektowania publikacji.

To nieocenione źródło informacji dla krawców i studentów projektowania mody. Ponad 500 szczegółowych ilustracji daje podstawy do projektowania pomysłowych, oryginalnych strojów. Informacje zawarte w tekście to porady w zakresie poszukiwania inspiracji, metod konstruowania projektu stroju, wyboru właściwej tkaniny oraz inspirujące sugestie dotyczące detali ozdobnych.

W książce omówiono kompetencje niezbędne do skutecznej pracy kadry badawczej oraz kadry wsparcia wraz z oceną poziomu ich rozwoju. W Europie i na świecie powoli, ale systematycznie rośnie liczba uczelni doceniających kwestię zarządzania potencjałem pracowników uczelni z wykorzystaniem koncepcji kompetencji, jednak ciągle jest to dla wielu uczelni dość nowatorskie podejście. Przedstawione w niniejszej publikacji wyniki badań potwierdzają złożoność omawianych zagadnień. W sposób szczególny dotyczy to poszukiwań zależności między kompetencjami a efektywnością na poziomie poszczególnych pracowników, zespołów badawczych (wraz ze wspierającymi ich pracownikami) jak i całych uczelni. Warto zacząć od stwierdzenia, że kompetencje społeczne stanowią znaczący komponent w zbiorze kompetencji zawodowych – zarówno kadry badawczej jak i kadry wsparcia. Można zaobserwować dość wyraźne zróżnicowanie ocen, a także występowanie różnicy między oczekiwaniami a oceną (czyli tzw. „luka kompetencyjna”). Ważne są także wnioski dotyczące nie tylko poziomu oczekiwań i ocen poszczególnych kompetencji, lecz także ich związku z efektywnością. Okazuje się na przykład, że w przypadku stanowiska asystenta największe znaczenie przy osiąganiu wysokiej efektywności miały takie kompetencje, jak myślenie analityczne, sumienności i współpraca. natomiast w przypadku adiunkta kluczowe znaczenie miały ponadprzeciętne kompetencje w zakresie dążenia do rezultatów i organizacji pracy własnej. Naszym zdaniem potwierdza to tezę, że rozwój pracowników naukowych jest wielowątkowym procesem, w którym różne kompetencje odgrywają kluczową rolę na różnych etapach tego procesu. Nie wystarczy być wyłącznie „silnym merytorycznie”, aby osiągnąć sukces. To ważne przesłanie szczególnie dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją karierę naukową. Warto na koniec podkreślić, że kompetencje grup pracowniczych (kadry badawczy oraz kadry wsparcia) nie mogą być rozwijane osobno, ale zawsze w ścisłym połączeniu ze sobą. Nie wystarczy mieć doskonałych naukowców, aby budować silną naukowo uczelnię. Równie ważne jest wzmacnianie potencjału zespołów wsparcia i w tym zakresie – jak się wydaje – polskie uczelnie mają sporo do zrobienia. Autorzy to zespół interdyscyplinarny reprezentujący psychologię, nauki o zarządzaniu i jakości i prawo. Autorzy są przedstawicielami zarówno kadry badawczej uczelni wyższych jak i grupy pracowników wsparcia badań. Reprezentują różne poziomy zatrudnienia – od stanowisk profesorskich do doktorantów, od kierowników jednostek do pracowników szeregowych.