Celem książki jest przedstawienie koncepcji klastrów, ze szczególnym uwzględnieniem dotychczas wykorzystywanych metod ich ewaluacji. Problem ewaluacji klastrów można postrzegać z różnych perspektyw. Po pierwsze, ewaluacja może dotyczyć zasad i sposobu funkcjonowania klastra na tle jego otoczenia lub w porównaniu do innych klastrów o podobnym profilu działania. Po drugie, tak rozumianą ewaluację można rozszerzyć o podejście dynamiczne, poddając ocenie nie tylko aktualny stan rozwoju klastra, ale także jego zmiany w określonym przedziale czasowym. Po trzecie, ewaluacji można poddać poszczególne elementy klastra, czy procesy w nim zachodzące. Ewaluacja może dotyczyć na przykład działań interesariuszy klastra, powiązań między członkami klastra oraz ich interakcji z otoczeniem, przepływów zasobów materialnych i wiedzy w obrębie klastra oraz między klastrem a otoczeniem, sposobu zarządzania klasterem itd. Wszystkie te aspekty można oceniać zarówno w ujęciu statycznym, jak i dynamicznym. Po czwarte, ocenie może też podlegać poziom umiędzynarodowienia klastrów i jego zmiany w czasie oraz korzyści i koszty internacjonalizacji. Po piąte, przedmiotem ewaluacji może być również skuteczność polityki gospodarczej (prowadzonej na szczeblu narodowym, regionalnym czy lokalnym) skierowanej do klastrów lub szerzej - całej polityki innowacyjnej. Ocenie poddawane mogą być zarówno cele, jak i narzędzia polityki klastrowej, jako cały system bądź pojedyncze jego elementy, tj. odrębnie poszczególne cele i narzędzia. Ewaluacja celów polityki klastrowej polega na określeniu, czy odpowiadają one na bariery rozwoju klastra, zaś narzędzia ewaluowane są pod kątem ich skuteczności. Po szóste, ewaluacja może odnosić się do poszczególnych programów wdrażanych w ramach polityki klastrowej i realizowanych w danym klastrze. Po siódme, ocenie może również podlegać wpływ klastra na gospodarkę regionu i kraju, przy czym zwykle tego typu ewaluacja dokonywana jest w perspektywie średnio-, a nawet długookresowej... [ze wstępu]