Jest gdzieś taki las, w którym zwierzęta żyją jak ludzie. Mają swoje sprawy, jednych lubią bardziej, innych mniej, pragną przyjaźni, uczą się żyć w grupie, być blisko siebie. Aby podjąć decyzję, muszą negocjować i słuchać się wzajemnie. Ustalają zasady, które są wspólne dla wszystkich. Głosują, dbają o siebie, bywa, że z trudem – akceptują obcych. Czasem się kłócą i śmieją się z siebie, czasem są smutni, czasem złośliwi. Są tacy zwyczajni i są u siebie. Nie mają pojęcia, że coś może się zdarzyć… Piękna historia o zwyczajności. O tym, że mądrze jest uczyć się od siebie nawzajem. O przyszłości, która lubi nas zaskakiwać, o wielkiej katastrofie i o tym, że szczęście odkrywa się przypadkiem. Pierwsza adresowana do najmłodszych czytelników książka uznanej pisarki Magdaleny Tulli, z poetyckimi i przejmującymi ilustracjami Alicji Rose. Mądra opowieść o świecie, w którym żyjemy i który mądrze jest oswajać. Historię uzupełniają pięknie rysunki przygotowane przez Alicję Rosé: „Zależało mi na tym, by stworzyć odrębny świat, który przywoływałby na myśl świat prawdziwy, ale jednak posiadałby pewne cechy abstrakcyjne, tak aby to, co nawet wydaje nam się znajome, wcale takie do końca nie było; abyśmy mogli się zastanowić nad tym, na jakiej podstawie oceniamy, czy coś bądź ktoś jest „nasz“, czy „obcy“ i jak bardzo nasze sądy zbudowane na podstawie zewnętrznego wyglądu są mylące. Chciałam pokazać, jak często widzimy świat dwubiegunowo, podczas gdy posiada on wiele niuansów”. – komentuje ilustratorka książki Alicja Rosé. [nota wydawcy]

Literacki skarb, o istnieniu którego nikt dotąd nie wiedział. „Kocia książka“ stworzona przez Jarosława Iwaszkiewicza i jego córeczki w latach 1933-1934 w Kopenhadze, odnaleziona po 80 latach, po raz pierwszy trafia do czytelników. Pięknie wydana, pozwala dorosłym i dzieciom cieszyć się wspólnym czytaniem i zabawą. „Kocia książka“ to jedyny w dorobku pisarza tytuł dla dzieci. Iwaszkiewicz napisał ją wraz z kilkuletnimi córkami Marysią i Tereską. Do wspólnej literackiej zabawy zainspirowała ich kotka nazywana Bukasią – o zwyczajnym wyglądzie i niezwykłym charakterze – która mieszkała z Iwaszkiewiczami w Kopenhadze w latach 1932-1935. Córki poety traktowały ją jak siostrę. Jarosław w imieniu kotki pisał do nich czułe listy [lubimyczytac.pl]