Jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku pojęcia innowacji, a tym bardziej gospodarki opartej na wiedzy używane były sporadycznie. Operowano raczej terminem „postęp ekonomiczny”, którego składowymi były: postęp techniczny i postęp organizacyjny. Postęp ekonomiczny oznaczał postępowe zmiany w procesach gospodarczych, w których eksponowano przede wszystkim procesy produkcyjne. Wprowadzenie pojęcia innowacji istotnie zmieniło dotychczasowe, tradycyjne podejście do owych „postępowych zmian w procesach gospodarczych” i stało się zalążkiem innego myślenia o wdrażaniu nowości w procesach wytwórczych. Przede wszystkim zaś innowacja, w sensie przedmiotowym, nie odnosi się tylko do działalności wytwórczej. Pole innowacji obejmuje zmiany w znacznie szerszym obszarze i odnosi się do rozlicznych dziedzin działalności człowieka, łącznie z takimi dziedzinami, jak: służba zdrowia, wojskowość, nauczanie itp. Drugą istotną zmianą w omawianym zagadnieniu jest rozszerzenie analiz innowacji o związaną z nimi wiedzę i edukację. Współcześnie jest to bardzo znaczący nurt badań, który dotyczy gospodarki jako całości (gospodarka oparta na wiedzy) oraz układu mikroekonomicznego(zarządzanie wiedzą). Nurt ten został wzbogacony badaniami przedsiębiorczości jako czynnika wzrostu i rozwoju struktur ekonomicznych. Obejmuje on badania przedsiębiorczości zewnętrznej oraz przedsiębiorczości wewnętrznej, tzn. przedsiębiorczości, z którą spotykamy się w ramach różnych instytucji gospodarczych. W prezentowanej pracy czytelnik znajdzie również rozważania na temat przedsiębiorczości rozproszonej, do której należy zaliczyć grona przemysłowe, parki technologiczne czy też przedsiębiorczość w układzie regionalnym. Dodajmy, że sygnalizowane problemy są rozpatrywane z punku widzenia wielu zagadnień, ważnych szczególnie dla naszej gospodarki. Są nimi: partycypacja bezpośrednia, zaufanie jako zasób gospodarczy, rynek UE i efektywność procesów.