1914–1949. Najbardziej burzliwe dekady w dziejach świata Europejska katastrofa trwająca nieprzerwanie od 1914 do 1949 roku. Czas niedający się porównać z niczym innym w historii. Dramatyczny okres zmagań narodów w dwóch wielkich wojnach. I powojenny ład, który nie spełnił niczyich oczekiwań. Wielokrotnie nagradzany brytyjski profesor łączy oryginalne podejście naukowe z trzymającą w napięciu opowieścią. Przedstawia najważniejsze postacie i wywołane przez wojnę gwałtowne wstrząsy, które dotknęły cały kontynent, zmieniając kurs europejskiej i światowej historii. Znakomicie napisane, pełne przenikliwych i celnych spostrzeżeń Do piekła i z powrotem to pasjonująca panorama kluczowego półwiecza europejskiej historii, którego skutki odczuwamy do dziś. [lubimyczytac.pl]

20 lipca 1944 r. oficerowie Wehrmachtu pod przywództwem pułkownika Clausa von Stauffenberga podjęli próbę dokonania zamachu na życie Adolfa Hitlera. Według planu Stauffenberg miał podłożyć bombę obok siedzenia Hitlera podczas narady w Wilczym Szańcu, natychmiast polecieć do Berlina i objąć dowództwo nad wojskiem. Hitler przeżył wybuch, Stauffenberg jednak dowiedział się o tym dopiero w Berlinie. Wierni Führerowi oficerowie rozpoczęli kontrakcję. Przywódcy spisku zostali natychmiast schwytani i rozstrzelani. Rozpoczęły się czystki, które zakończyły się śmiercią ponad 5 tys przeciwników reżimu Hitlera. Wydarzenia z lipca 1944 r. stały się kanwą filmu "Walkiria" z Tomem Cruise'em w roli głównej. [empik.com]

Co było kluczem nie tylko dla przebiegu II wojny światowej, ale też dla kształtu powojennej rzeczywistości? Niemiecka napaść na Związek Sowiecki? A może ustalenia z konferencji Wannsee o "ostatecznym rozwiązaniu", czyli eksterminacji Żydów? Czy też przystąpienie do wojny w Europie Stanów Zjednoczonych po japońskim ataku na Pearl Harbor? Pytania te stawia sir Ian Kershaw, profesor historii najnowszej na uniwersytecie w Sheffield, znany głównie z monumentalnej i uchodzącej jak dotąd za wiodącą biografii Hitlera. Uznaje je za ważne i aktualne choćby dlatego, że II wojna światowa w olbrzymiej mierze ukształtowała nie tylko oblicze XX wieku, ale po części także bieżącego stulecia. Dość wymienić radykalną zmianę układu sił w świecie czy traumę powstałą po Zagładzie. Zdaniem brytyjskiego badacza na przebieg II wojny wpłynęła seria, powiązanych z sobą zresztą, decyzji podjętych między majem 1940 a grudniem 1941 roku przez przywódców. Przekonuje, że już wtedy rozpisane zostały role na późniejsze lata - w tym na konferencje w Jałcie i Poczdamie, gdzie przypieczętowano tylko reguły geopolitycznego podziału świata. Kershaw nie bawi się przy tym w tzw. historię alternatywną. Uznaje to za bezsensowne. Szuka jednak powodów, dla których wydarzenia potoczyły się tak, jak się potoczyły. Udowadnia tym samym, dlaczego inne decyzje podjęte być nie mogły. Analizuje wpływ czynników ustrojowych na mechanizm podejmowania rozstrzygnięć politycznych. Zwraca uwagę na szczególną w tamtych czasach rolę ideologii. Pamięta o uwzględnieniu osobowości przywódców (ot choćby: gabinet brytyjski funkcjonował wówczas jako kolektyw, a Churchill jako świeżo upieczony premier był traktowany przez kolegów ze sceptycyzmem; całkiem inny wymiar miała oczywiście władza Stalina czy Hitlera, ale też - w pewnym sensie - Roosevelta). Na to wszystko nakładał się naturalnie wzgląd na opinię publiczną i aspiracje elit - zwłaszcza wojskowych.

Hitlerowska inwazja na Związek Radziecki w czerwcu 1941 roku była początkiem wojny, jakiej świat jeszcze nie widział, konfliktu, który przyspieszył eksterminację Żydów i przyniósł ponad 30 milionów ofiar. Ta „wojna na wyniszczenie” wpłynęła w sposób decydujący na wynik drugiej wojny światowej i ukształtowała oblicze Europy na następnych czterdzieści pięć lat. Dopiero koniec zimnej wojny i upadek komunizmu pozwoliły rozwiać część tamtych tajemnic, a przede wszystkim odnaleźć i wypytać wielu spośród tych, którzy przeżyli „wojnę stulecia”. Dzięki nowym świadectwom Rees odkrywa prawdę o tej wojnie, o jej bezwzględnych przywódcach i niszczycielskim charakterze. Pokazuje, że był to zupełnie nowy i odmienny rodzaj wojny. Stawia nas również przed drażliwym pytaniem: w jakim stopniu Hitler, dwudziestowieczny demon zła, i Stalin, sojusznik Zachodu, byli do siebie podobni? [nota wydawcy]

Wyczerpująca biografia Adolfa Hitlera, próba oceny osobistej roli tej postaci w całościowej analizie systemu nazistowskiego, napisana jasnym i żywym stylem. Nowatorska w podejściu autora jest próba wskazania, co w procesie, który doprowadził do powstania Trzeciej Rzeszy, i w jej tragicznej historii było dziełem Hitlera i wynikiem jego talentów i cech charakteru, a co było skutkiem strukturalnych i politycznych problemów, a także działań innych ludzi, ukazuje metamorfozę Hitlera z ponurego fanatyka "dobosza" uparcie wybijającego w monachijskich piwiarniach rytm nienawiści, w inspiratora niesławnie przegranego puczu, a w końcu w wodza ruchu, który ujarzmił naród niemiecki. W książce wykorzystano ogromny materiał źródłowy, archiwa moskiewskie i dotąd nie wykorzystane fragmenty dzienników Goebbelsa. [znak.com.pl]