Sortowanie
Źródło opisu
Katalog zbiorów Miejskiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie
(1)
Forma i typ
Książki
(1)
Literatura faktu, eseje, publicystyka
(1)
Dostępność
dostępne
(4)
Placówka
Planeta 11
(1)
Filia nr 6
(1)
Filia nr 9
(1)
Filia nr 18
(1)
Autor
Drzonek Michał
(1)
Karpińska-Morek Ewelina
(1)
Majta Tomasz (dziennikarz)
(1)
Olszówka Wojciech
(1)
Sieradzka Monika
(1)
Waś-Turecka Agnieszka
(1)
Wróblewski Artur (dziennikarz)
(1)
Rok wydania
2010 - 2019
(1)
Okres powstania dzieła
2001-
(1)
Kraj wydania
Polska
(1)
Język
polski
(1)
Przynależność kulturowa
Literatura polska
(1)
Temat
Dzieci
(1)
Eugenika
(1)
Germanizacja
(1)
Lebensborn
(1)
Polacy za granicą
(1)
Tożsamość osobista
(1)
Temat: czas
1901-2000
(1)
1939-1945
(1)
1945-1989
(1)
1989-2000
(1)
2001-
(1)
Temat: miejsce
Niemcy
(1)
Polska
(1)
Gatunek
Pamiętniki i wspomnienia
(1)
Reportaż problemowy
(1)
Dziedzina i ujęcie
Historia
(1)
1 wynik Filtruj
Książka
W koszyku
Książka jest zapisem losów polskich dzieci, które w czasie II Wojny Światowej padły ofiarą nazistowskiej akcji pod nazwą „Rabunek dzieci”. Polegała ona na uprowadzaniu z terenów okupowanych przez III Rzeszę i germanizowaniu małych Polaków, uznanych za „rasowo wartościowe”. Uprowadzane przemocą i często z użyciem podstępu były kierowane do specjalnych ośrodków – obozów selekcji rasowej. Tam niszczono ich oryginalne metryki urodzenia i zastępowano je nowymi, zmieniano nazwiska na niemieckie a także dokonywano wstępnej germanizacji. Następnie dzieci w wieku od 6 do 12 lat umieszczano w Niemieckich Szkołach Ojczyźnianych, a maluchy w wieku od 2 do 6 lat u rodzin niemieckich, które wskazał Lebensborn. Te które się nie zakwalifikowały, odsyłano do obozu koncentracyjnego w Auschwitz w celu eksterminacji lub do osiedlenia w Generalnym Gubernatorstwie. Największą akcją w ramach tego programu była przeprowadzona w 1944 na terytorium Polski akcja specjalna Heuaktion, podczas której pochwycono 40–50 tys. dzieci. Według szacunków, w czasie okupacji około 200 tys. polskich dzieci padło ofiarą tej akcji, uznanej przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze za zbrodnię ludobójstwa. Z tej liczby udało się odnaleźć po wojnie zaledwie 30 tys. osób. Również konferencja UNESCO z 1948 w Szwajcarii, uznała proceder rabunku i eksterminacji dzieci za zbrodnię przeciwko ludzkości. „Jaś ma pięć lat, gdy wybucha wojna. Zostaje uznany za „rasowego” i staje się Niemcem. Najpierw Johannem Dobermannem, potem Hansem Gluckiem”. „Z Maksem w domu jest 60-70 dzieci. Wszystkie polskie. Ale nikt po polsku nie mówi. Jest zakaz. Chłopiec wierzy, że jest Niemcem. Mówi po niemiecku, chodzi do niemieckiej szkoły, śpiewa niemiecki hymn”. [empik.com]
Ta pozycja znajduje się w zbiorach 4 placówek. Rozwiń listę, by zobaczyć szczegóły.
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Literatura faktu (1 egz.)
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94(438) (1 egz.)
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. II w. (1 egz.)
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. IIw.św. (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej