Nowe myślenie strategiczne o kierunkach rozwoju działań w zakresie polityki społecznej realizowanej przez samorząd terytorialny znalazło swoje potwierdzenie w katalogu zadań, które mają być realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego w relacji do społeczności lokalnych i stało się kanwą dla koncepcji strukturalnej niniejszego opracowania. Podkreślenia wymaga fakt, iż decydenci organizacji publicznych podejmują decyzje, których koszty ponosi całe społeczeństwo, tak więc oczekuje się, iż będą one trafne. Działania podmiotów publicznych, tak jak działania jednostek w sektorze rynkowym możemy zgodnie z dorobkiem prakseologii określić jako sprawne lub niesprawne. W pierwszym przypadku cel zostaje osiągnięty w całości bądź w pewnym stopniu, natomiast w drugim, cel nie zostaje osiągnięty. Najważniejszymi warunkami sprawności procesu decyzji są, jak pisze Witold Kieżun3, między innymi: pełność, wiarygodność, szybkość informacji, maksymalna logiczność, trafność oceny prawdopodobieństwa relacji przyczynowo-skutkowych, precyzyjne zdefiniowanie potrzeb, wartości, systemu ocen, realizm w ocenie, metody ilościowe w określaniu wariantów decyzji. Wielu teoretyków i praktyków zastanawia się, w jaki sposób można wspomóc proces podejmowania decyzji w organizacjach publicznych. Jednym z kierunków poprawy może być zwiększenie umiejętności wykorzystywania informacji wytwarzanych przez orgaŞnizacje publiczne, a zbieranych i przetwarzanych przy pomocy narzędzi statystyki publicznej. Podstawą dla uzyskania sprawnego procesu zarządzania jest bowiem posiadanie informacji. Organizacje muszą zatem w efektywny sposób gromadzić, przetwarzać i przechowywać zarówno dane wytwarzane we własnych strukturach, jak i dane rynkowe, a następnie agregować je tak by były niezbędnym instrumentem dla zarządzających, wykorzystywanym w procesie podejmowania decyzji. Stąd tez potrzeba prowadzenia diagnozy problemów społecznych w środowisku lokalnym.