Na terenie Czech wyprodukowano Boga. Maszyny zwane karburatorami zaczęły masowo wytwarzać Absolut. W pewnym momencie było go już tak dużo, że postanowiono bombardować nim Anglię. Nastała na świecie nieograniczona obfitość wszystkiego, czego ludziom potrzeba. Ale ludziom potrzeba wszystkiego, tylko nie nieograniczonej obfitości. Zauważono, że Absolut potrafi przypodobać się ludowi i wszędzie przybiera mentalność danego kraju. W cesarstwie niemieckim Absolut natychmiast stał się państwowy, w Polsce działał jak jakiś gatunek alkoholu, a w Czechach na przykład zachowywał się jak indywidualista. [lubimyczytac.pl]

Karel Čapek (1890-1938) - jeden z najwybitniejszych czeskich pisarzy XX-lecia międzywojennego i chyba obok Jaroslava Haška najbardziej znany w świecie. Sławę przyniosły mu katastroficzny dramat RUR (Rossum's Universal Robots), fantastyczno-naukowa, groteskowa powieść Inwazja jaszczurów i właśnie trylogia Hordubal Meteor Zwyczajne życie. Trylogia ta uważana jest za najdojrzalsze dzieło Čapka. Czy prawda ma charakter względny? Czy wszystko jest relatywne? Zdaje się pytać autor w tej trylogii niepowiązanych ze sobą powieści. Oddajmy głos autorowi: Trzy razy opowiedziano tu [w "Hordubalu"] te same zdarzenia: jak przeżywał je Hordubal, jak widzą je żandarmi, a wreszcie, jak ocenia, je sąd. Zgrzyty są coraz ostrzejsze, sprzeczności i kontrasty coraz większe, pomimo, czy może dlatego, że chodzi o stwierdzenie prawdy. Nie znaczy to bynajmniej, że prawdy nie ma, ale jest ona głębsza i trudniejsza, jak i rzeczywistość jest bogatsza i bardziej skomplikowana, niż zazwyczaj przypuszczamy. Podobną sytuację mamy w "Meteorze": I tu życie człowieka jest opowiedziane na 4 sposoby. Tym razem jednak nie o to chodzi, jak dalece ludzie różnią się w komentarzach, które ostatecznie musieli wyssać z palca. Uwagę zwraca raczej to, że w pewnych szczegółach zgadzają się ze sobą, że między przypuszczalną rzeczywistością a komentarzem jest pewną zbieżność. A wreszcie o "Zwyczajnym życiu" pisze autor: I oto jesteśmy u celu: tu znajdujemy tę wielość, a nawet jej przyczyny. Człowiek jest tłumem rzeczywistych i możliwych istot. Na pierwszy rzut oka wydaje się to jeszcze większym chaosem, czymś w rodzaju dezintegracji człowieka (...) I tu dopiero autor usłyszał odpowiedź: Ależ wszystko jest w porządku, przecież właśnie dlatego możemy poznawać i pojmować wielość, że sami jesteśmy wielością! [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej (1921-1923), powieść J. Haška, która jest groteskową satyrą na anachroniczny system polityczny monarchii habsburskiej, krytyką militaryzmu. Przynosi kpiarski obraz austriackiej armii, świetnie maluje realia Pragi i innych czeskich miasteczek. Główny bohater powieści, Józef Szwejk, pozornie naiwny, lojalny żołnierz, w gruncie rzeczy jest przebiegłym prostaczkiem, choć wszyscy postrzegają go jako niezbyt rozgarniętego. Szwejk handluje psami w Pradze. Po wybuchu wojny zgłasza się na ochotnika do wojska. Zostaje szeregowym żołnierzem i ordynansem w pułku piechoty. Niezliczone komiczne przygody Szwejka (w lazarecie, w areszcie, na służbie u porucznika Lukasza, feldkurata Katza, w czasie podróży do Budziejowic w celu odnalezienia własnego pułku) demaskują absurdy rzeczywistości. Dosłowne wykonywanie poleceń przełożonych ukazuje bezsensowność, niedorzeczność formalistycznego systemu wojskowego. Stwarzając na kartach powieści wojaka Szwejka Hašek nawiązał do plebejskiej i łotrzykowskiej tradycji literackiej, w której występują postaci rozumnych sług, mądrych głupców. [portalwiedzy.onet.pl]

Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej (1921-1923), powieść J. Haška, która jest groteskową satyrą na anachroniczny system polityczny monarchii habsburskiej, krytyką militaryzmu. Przynosi kpiarski obraz austriackiej armii, świetnie maluje realia Pragi i innych czeskich miasteczek. Główny bohater powieści, Józef Szwejk, pozornie naiwny, lojalny żołnierz, w gruncie rzeczy jest przebiegłym prostaczkiem, choć wszyscy postrzegają go jako niezbyt rozgarniętego. Szwejk handluje psami w Pradze. Po wybuchu wojny zgłasza się na ochotnika do wojska. Zostaje szeregowym żołnierzem i ordynansem w pułku piechoty. Niezliczone komiczne przygody Szwejka (w lazarecie, w areszcie, na służbie u porucznika Lukasza, feldkurata Katza, w czasie podróży do Budziejowic w celu odnalezienia własnego pułku) demaskują absurdy rzeczywistości. Dosłowne wykonywanie poleceń przełożonych ukazuje bezsensowność, niedorzeczność formalistycznego systemu wojskowego. Stwarzając na kartach powieści wojaka Szwejka Hašek nawiązał do plebejskiej i łotrzykowskiej tradycji literackiej, w której występują postaci rozumnych sług, mądrych głupców. [portalwiedzy.onet.pl]

Dobry wojak Szejk jest jednym z tych nielicznych bohaterów literackich, których traktujemy jak żywe osoby, nie zaś fikcyjne twory wyobraźni pisarskiej. A przecież trudno o postać mniej heroiczną! Szwejka poznajemy w momencie, gdy po wcześniejszym zwolnieniu z wojska "z powodu notorycznego idiotyzmu" wiedzie spokojny żywot w praskiej dzielnicy Vinohrady, utrzymując się z handlu nierasowymi psami. Lecz oto do wtóru strzałów oddanych do arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie do drzwi naszego bohatera stuka Historia. Okazuje się wówczas, że w machinie administracyjnej cesarstwa austrowęgierskiego Szwejk jest śrubką, która nigdzie nie pasuje. Co więcej, usiłując z niezwykłą - z pozoru - gorliwością stosować się do oficjalnych patriotycznych haseł, kompromituje ich bezdenną głupotę i powoduje nieustanne katastrofy.

Dobry wojak Szejk jest jednym z tych nielicznych bohaterów literackich, których traktujemy jak żywe osoby, nie zaś fikcyjne twory wyobraźni pisarskiej. A przecież trudno o postać mniej heroiczną! Szwejka poznajemy w momencie, gdy po wcześniejszym zwolnieniu z wojska "z powodu notorycznego idiotyzmu" wiedzie spokojny żywot w praskiej dzielnicy Vinohrady, utrzymując się z handlu nierasowymi psami. Lecz oto do wtóru strzałów oddanych do arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie do drzwi naszego bohatera stuka Historia. Okazuje się wówczas, że w machinie administracyjnej cesarstwa austrowęgierskiego Szwejk jest śrubką, która nigdzie nie pasuje. Co więcej, usiłując z niezwykłą - z pozoru - gorliwością stosować się do oficjalnych patriotycznych haseł, kompromituje ich bezdenną głupotę i powoduje nieustanne katastrofy.

Dobry wojak Szejk jest jednym z tych nielicznych bohaterów literackich, których traktujemy jak żywe osoby, nie zaś fikcyjne twory wyobraźni pisarskiej. A przecież trudno o postać mniej heroiczną! Szwejka poznajemy w momencie, gdy po wcześniejszym zwolnieniu z wojska "z powodu notorycznego idiotyzmu" wiedzie spokojny żywot w praskiej dzielnicy Vinohrady, utrzymując się z handlu nierasowymi psami. Lecz oto do wtóru strzałów oddanych do arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie do drzwi naszego bohatera stuka Historia. Okazuje się wówczas, że w machinie administracyjnej cesarstwa austrowęgierskiego Szwejk jest śrubką, która nigdzie nie pasuje. Co więcej, usiłując z niezwykłą - z pozoru - gorliwością stosować się do oficjalnych patriotycznych haseł, kompromituje ich bezdenną głupotę i powoduje nieustanne katastrofy.

Antywojenna powieść czeskiego pisarza Jaroslava Haška, której bohaterem jest Józef Szwejk z Królewskich Vinohradów w Pradze, sprzedawca psów i pucybut porucznika Lukasza.

Powieść Haška jest w dużej mierze książką opartą na faktach i doświadczeniach autora i jego przyjaciół. Prawdziwe jest nie tylko tło historyczne i geograficzne oraz realia dotyczące ówczesnej Pragi. Zdecydowana większość (może nawet wszyscy) niehistorycznych bohaterów książki miało swoje pierwowzory w rzeczywistości, nierzadko obdarzone tymi samymi nazwiskami. Można też założyć, że część anegdot występujących w powieści wydarzyła się naprawdę, a większość z nich była gdzieś opowiedziana Haszkowi przy kuflu piwa. Zdarzało się, iż po publikacji książki jej bohaterowie kontaktowali się z autorem, by wyrazić swe pretensje, uwagi, bądź podziękowanie.