Wiersze z tomu "Rzeki Portugalii" mają kilka stałych punktów odniesienia charakterystycznych dla pisarstwa najsłynniejszego poety wśród maratończyków – pożegnanie, przemijanie, podróże, sport, jazz, blues, fado. Znakiem rozpoznawczym są też liczne nawiązania do mniej lub bardziej znanych "panów od poezji". Najnowszy zbiór wierszy Janusza Drzewuckiego rozpoczyna się mocnym – a zarazem kameralnym, osobistym rzec można – akcentem. Pożegnaniem wielkiego dramaturga i poety. "Zmarł Tadeusz Różewicz, myślałem, że nigdy nie umrze, bo jest nieśmiertelny, ale zmarł, a jednak jest nieśmiertelny." ["Zmarł Tadeusz Różewicz"] [culture.pl]

Bohaterami "Smaków słowa" byli najwybitniejsi poeci powojenni, m.in. Jarosław Iwaszkiewicz, Tadeusz Różewicz, Wisława Szymborska, Julia Hartwig, Urszula Kozioł, Ewa Lipska, Jarosław Marek Rymkiewicza, Artur Międzyrzecki, Tadeusz Nowak, zaś Charakteru pisma poeci Nowej Fali (Stanisław Barańczak, Julian Kornhauser, Adam Zagajewski, Ryszard Krynicki) oraz ich rówieśnicy (Rafał Wojaczek, Bohdan Zadura, Bogusław Kierc, Adam Ziemianin) i poeci młodsi (Janusz Szuber, Antoni Pawlak, Adam Ochwanowski). W "Środku ciężkości" krytyk wychodzi również od poetów Nowej Fali (Kornhauser, Krzysztof Karasek, Jerzy Kronhold, Leszek Szaruga) i ich rówieśników (Jerzy Górzański, Mieczysław Machnicki, Szuber), którym poświęcona jest część pierwsza Poeci z różnych stron. W części drugiej W kręgu Nowych Roczników omawia twórczości takich autorów, jak np. Krzysztof Lisowski, Bronisław Maj, Kazimierz Brakoniecki, Jan Sochoń, Jan Kasper, Piotr Cielesz, zaś w części trzeciej Nie tylko „brulion” pisze o twórcach debiutujących po 1989 roku, o m.in. Jarosławie Mikołajewskim, Eugeniuszu Tkaczyszynie-Dyckim, Wojciechu Kassie, Macieju Meleckim, Wojciechu Wenclu Tadeuszu Dąbrowskim czy Jacku Dehnelu. Cześć czwarta Poeci z drugiego brzegu to prezentacja liryki poetów zmarłych w ostatnim czasie, mniej znanych lub wręcz zapomnianych: Tymoteusza Karpowicza, Tomasza Gluzińskiego, Tadeusza Śliwiaka, Kazimierza Hoffmana, Ryszarda Kapuścińskiego. W części tej znalazły się również teksty o charakterze wspomnieniowym o Marianie Grześczaku, Zbigniewie Jerzynie oraz Feliksie Netzu. Całość kończy wyznanie na temat krytyki literackiej i własnego pojmowania jej celów oraz zadań. Większość tekstów składających się na tę książkę ukazała się wcześniej na łamach miesięcznika „Twórczość” oraz dziennika „Rzeczpospolita”, z którymi autor związany jest zawodowo od lat. Wszystkie szkice zostały utrzymane w poetyce tzw. sztuki interpretacji. [nota wydawcy]