Bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) są współcześnie jedną z podstawowych form ekspansji zagranicznej. Ich istnienie determinuje poziom i efektywność międzynarodowej współpracy i wymiany gospodarczej. Mogą one przyczyniać się do wielu pozytywnych zmian strukturalnych występujących na skutek wzrostu powiązań operacyjnych i finansowych wynikających ze zwiększenia stopnia międzynarodowej współpracy gospodarczej i wymiany kapitałowej (por. Gorynia 2018b). Wiąże się to z faktem, że BIZ są często komplementarne względem eksportu kraju pochodzenia i w wielu przypadkach powodują jego zwiększenie, co wpływa korzystnie na wzrost gospodarczy. W perspektywie mikroekonomicznej bezpośrednie inwestycje zagraniczne stanowią kluczowy element rozwoju przedsiębiorstw międzynarodowych, przyczyniając się do globalnej integracji zasobów tych podmiotów poprzez kształtowanie ich pozycji w ramach międzynarodowych łańcuchów wartości (Sauvant 2008; Poniatowska-Jaksch i Pakulska 2015; Szymański 2015). Przekłada się to na postępujący wzrost liczby i wartości inwestycji stanowiących przejaw zagranicznej ekspansji kapitałowej przedsiębiorstw. BIZ podejmowane są przede wszystkim przez przedsiębiorstwa z krajów wysokorozwiniętych (KWR). Dopiero na początku XXI wieku wzrósł udział wartości inwestycji z gospodarek wschodzących oraz krajów regionu Europy Środkowej i Wschodniej (EŚW)1 w globalnych długoterminowych przepływach kapitału. Wyniósł on na koniec 2017 roku około 23% globalnej wartości zasobów BIZ (UNCTAD 2018). Biorąc pod uwagę znaczenie gospodarek wschodzących oraz EŚW w kształtowaniu światowej produkcji i eksportu, należy uznać, że kraje te cechują się znacznym potencjałem rozwojowym w zakresie wychodzących BIZ. Jego wykorzystanie zależy od posiadanych źródeł przewag własnościowych i internalizacyjnych przedsiębiorstw wywodzących się z tych gospodarek i może wynikać np. z ograniczenia kosztów transakcyjnych wiążących się z kreowaniem przez nie swojej pozycji rynkowej jako korporacji transnarodowych.[wydawnictwo.sgh.waw.pl].