Chciałem pokazać ogromną różnorodność ludzi dowodzonych przez Władysława Andersa, a także niezwykły wachlarz ich uczuć i przeżyć od zrezygnowania i rozpaczy, przez strach, pragnienie, ciężkie próby i poświęcenie, aż do ulgi i nadziei. [Norman Davies]

Marsz Armii Andersa nie ma sobie równych w historii. Rozsypani po ┬nieludzkiej ziemi├ Polacy stawili się na wezwanie generała Andersa licząc na ocalenie. Przekraczali granice Związku Sowieckiego z nadzieją na powrót do domów. Gdy zwyciężali Niemców pod Monte Cassino, Anconą i Bolonią wiedzieli już, że te nadzieje pozostaną niespełnione. To oni stali się namiastką wolnej Polski. Żołnierzom towarzyszyli cywile: dzieci, kobiety, starcy. Próbowali normalnie żyć. Działały szpitale, szkoły, sierocińce. Trudy marszu, codzienne rozterki, poświęcenie w boju, drobne radości i wielkie dramaty złożyły się na opowieść o jednym z najbardziej niezwykłych rozdziałów drugiej wojny światowej. Nikt wcześniej nie opowiedział jej tak, jak czyni to teraz Norman Davies. Wraz z fotografem Januszem Rosikoniem wyruszył śladem Armii Andersa. Odwiedził Rosję, Iran, Izrael, Włochy a nawet Nową Zelandię, Afrykę i Meksyk. Książka zawiera nieznane relacje świadków, niepublikowane materiały archiwalne oraz zdjęcia dokumentujące tę fascynującą podróż ┬szlakiem nadziei├. [znak.com]

Książka "Sprawiedliwi" opowiada o Polakach, którzy podczas okupacji hitlerowskiej ratowali Żydów, a wielu z nich przypłaciło to nawet życiem (jak np. rodziny Ulmów, Kowalskich czy Baranków). Autor przypomina, że po to, by uratować jednego zbiega z getta, potrzebna była pomoc co najmniej dziesięciu wtajemniczonych Polaków. Hanna Krall wspominała łańcuszek aż 42 ludzi dobrej woli, którzy zaangażowali się w ocalenie jej życia jako małej dziewczynki. Konspiracja w obronie Żydów była więcej zjawiskiem znacznie szerszym niż się zwykło uważać. Bogato ilustrowana książka pokazuje kontekst polityczny i społeczny, w jakim doszło do niemieckiego ludobójstwa. Prezentuje zjawisko ratowania Żydów zarówno w wymiarze historycznym, jak i w przez pryzmat pojedynczych ludzkich losów. Oparta na materiałach archiwalnych, zawiera bogaty materiał faktograficzny, zarówno w warstwie tekstowej, jak i ilustracyjnej. Zawiera opis sytuacji ludności zarówno polskiej, jak i żydowskiej pod okupacją niemiecką oraz stosunku między tymi narodami. Pokazuje postawę wobec holocaustu władz Polskiego Państwa Podziemnego, środowisk konspiracyjnych, Kościoła katolickiego i różnych grup społecznych. Opowiada też o akcji pomocy Żydom, dokonywanej zarówno indywidualnie, jak i w sposób zorganizowany ("Żegota"). Jako świadkowie historii na kartach książki pojawiają się takie postaci, jak m.in. Władysław Bartoszewski, Marek Edelman, Irena Sendlerowa czy Szewach Weiss. [empik]

„Świadkowie Tajemnicy” to fascynująca opowieść będąca zapisem dziennikarskiego dochodzenia do prawdy o materialnych śladach pozostawionych przez Jezusa z Nazaretu. Dwaj autorzy – reporter Grzegorz Górny i fotograf Janusz Rosikoń – ruszają tropem relikwii Chrystusowych i w różnych krajach świata zbierają bogatą dokumentację na temat konkretnych przedmiotów, jakie do dnia dzisiejszego pozostały po Jezusie. Przeczesują archiwa, rozmawiają z historykami, spotykają światowej sławy naukowców, zapoznają się z wynikami ich prac. Niczego nie przyjmują na wiarę, lecz starają się znaleźć potwierdzenie w źródłach historycznych i ekspertyzach naukowych. W wyniku reporterskiego śledztwa udaje im się zidentyfikować część czczonych do dziś relikwii jako autentyki. Wśród nich szczególne miejsc zajmują relikwie pasyjne, czyli przedmioty związane z męką, śmiercią i pochówkiem Chrystusa. Niektóre z powodu swych właściwości stanowią dla naukowców zagadkę, której nie są w stanie rozwiązać. Dotyczy to choćby Całunu Turyńskiego. Nie było na świecie obiektu, który byłby częściej, gruntowniej i bardziej wielostronnie przebadany niż właśnie to lniane płótno z Turynu. Im więcej jednak było wyników analiz, tym bardziej wśród badaczy rosła świadomość Tajemnicy. [wydawnictwo]

Elżbieta Lubomirska-Stadnicka żyła w trzech epokach:międzywojennej, wojennej i i powojennej, a także w dwóch krajach: w Polsce i we Francji. Jej pamiętnik ilustruje nastroje, życie codzienne, stosunki społeczne na ziemiach polskich. Dzieje Polski XX wieku pełne są historii nieopowiedzianych. Przez to wielu naszych bohaterów pozostaje nieznanych a pamięć o nich umiera wraz ze śmiercią ostatnich świadków. Dlatego warto ocalić od zapomnienia tych naszych rodaków, którzy zwycięsko przeszli czas najtrudniejszej próby. Do takich osób z pewnością należy Elżbieta Lubomirska-Stadnicka, której życiorys mógłby posłużyć jako scenariusz wielu filmów fabularnych. [lubimyczytac.pl]

Wychowanie dzieci w dzisiejszych czasach – łatwe czy trudne? Mamy niemal nieograniczony dostęp do wiedzy i przeróżnych udogodnień, a jednocześnie nie wiemy, jak radzić sobie z nowoczesnymi technologiami i zagrożeniami współczesności. Podpatrujemy, jak robią to w innych krajach, szukamy nowych systemów pedagogicznych, wierzymy w jedynie słuszne najnowsze trendy w wychowaniu. Na próżno. A może by tak… wrócić do źródeł? Sięgnąć do tradycji i wartości, które nigdy się nie starzeją? Rozpocząć od elementarza? „Elementarz dla rodziców” Jacka Mycielskiego może być przewodnikiem zarówno dla świeżo upieczonych rodziców, jak i tych zmęczonych, sfrustrowanych, szukających pomocy i wskazówek. Napisany w formie lekkiego poradnika, przejrzyście opracowany, w krótkich, pełnych dowcipu rozdziałach porusza bardzo życiowe tematy. Podaje konkretne przykłady, sytuacje i sposoby rozwiązywania problemów, oparte na osobistych doświadczeniach z życia rodziny autora. Jacek Mycielski przedstawia się czytelnikom jako mąż, ojciec trójki dzieci i dziadek dwanaściorga wnucząt. W „Elementarzu…”, czerpiąc z własnego doświadczenia i sukcesów w wychowaniu, podpowiada, w jaki sposób można lepiej zrozumieć dziecko, zadbać o jego dobro, ale również swoje – rodzica – i całej rodziny. Książka odpowiada na wiele pytań i radzi, jak postępować ze swoim dzieckiem, kiedy jest niemowlakiem, przedszkolakiem, pierwszoklasistą, a także nastolatkiem. Znajdziemy w niej nie tylko dużo praktycznych porad, lecz także osobistych wspomnień, co czyni ją bardzo wiarygodną i pasjonującą lekturą. Zawiera oryginalne fotografie z albumów rodzinnych autora, urozmaicone nowoczesną grafiką. Głównym celem „Elementarza…” jest przekazanie uniwersalnych zasad, przypomnienie zapomnianych podstaw wychowania, a przede wszystkim powrót do tradycji i kultury, których w naszym zabieganym życiu coraz bardziej brakuje. „Choć każde dziecko wymaga indywidualnego podejścia wychowawczego, istnieją ogólne zasady, które w większości przypadków się sprawdzają”. Opinie: Lekka, dowcipna lektura, nie ma w niej trudnych do przebrnięcia rozdziałów, tylko krótkie porady. Autor sam dobrze wychował trójkę dzieciaków. Dlatego lepiej i lżej się to czyta, jak przemyślenia mądrego wujka, z którego zdaniem się liczysz. Dużo jest teraz poradników specjalistów, psychologów, doradców, które analizują dzieci czy ich zachowania od A do Z. Ta książka wydaje się inna pod tym względem, że to są proste rady dobrego taty. Ciekawa propozycja, na poważnie, a jednak z lekkim przymrużeniem oka. Tytuł bardzo adekwatny. Jasne, proste podstawy przez studiowanie naukowych lektur, filozoficznych pozycji, stosowanie nowoczesnych metod i technik pedagogicznych często stają się zapomniane i niedocenione. Rady kogoś bliskiego, skierowane do kogoś bliskiego, z serca do serca, autentyczne i szczere. Zachowanie dzieci odzwierciedla nas samych. „Elementarz” mógłby być zalecany jako lektura obowiązkowa dla rodziców, którzy dostrzegają tę zależność. Na naukę nigdy nie jest za późno. Rozbrajające, pełne dowcipu przykłady z prawdziwego życia. Głosi uniwersalne zasady dobrego wychowania. Ciekawy zabieg motywujący – przeniesienie akcentu z dobra dziecka na dobro rodziców, co w konsekwencji przynosi wspólne dobro. [empik.com]