Badania związane z planowaniem przestrzennym wskazują na ważną rolę infrastruktury w kreowaniu struktury funkcjonalno-przestrzennej miast i obszarów wiejskich. Jest to istotne, ponieważ podejmowanie decyzji na różnych szczeblach administracji publicznej powinno opierać się na dowodach wykorzystujących dostępny zasób danych. Celem monografii jest usystematyzowanie wiedzy w dwóch obszarach: infrastrukturalnym i planowania przestrzennego, które powiązane są ze sobą zarówno na gruncie teoretycz­nym, jak i praktycznym. Przedstawione w publikacji podejście może być wykorzystane do podnoszenia efektywności procesów związanych z planowaniem przestrzennym i rozwojem infrastruktury. W obu przypadkach zapewnia to wsparcie procesu rozwoju jednostki terytorialnej. Prezentowane zagadnienia są próbą wypełnienia luki w literaturze przedmiotu w zakresie złożoności procesów wpływających na rozwój infrastruktury. Stanowią one uzupełnienie dotychczasowych badań o elementy wynikające z rozwoju technologicznego czy globalnych wyzwań, które bezpośrednio oddziałują na rozwój struktury funkcjonalno-przestrzennej jednostek terytorialnych i powiązanej z nią infrastruktury. Uniwersalizm publikacji pozwala na wskazanie szerokiego grona jej odbiorców. Adresatami monografii są środowiska naukowe, w tym: ekonomiści, planiści, urbaniści, geografowie, którzy zajmują się w swojej pracy badawczej zagadnieniami planowania przestrzennego oraz szeroko rozumianej infrastruktury. Ponadto praktycy, a w szczególności pracownicy administracji publicznej, mogą wykorzystywać zaproponowane podejście teoretyczne i metody badawcze w procesach podejmowania decyzji opartych na dowodach.

Postępująca degradacja środowiska przyrodniczego, skutkująca brakiem możliwości zapewnienia wszystkim ludziom wysokiej jakości życia, generuje nierówności społeczne oraz nowe wyzwania dla gospodarki. Te wielowymiarowe problemy rodzą pytania o trwałość rozwoju współczesnego świata. Ich wagę podkreśla chociażby laureat Nagrody Nobla z dziedziny ekonomii z 2018 r. William D. Nordhaus, uznając, że natura dyktuje warunki, w których żyjemy, a wiedza określa naszą umiejętność zarządzania tymi warunkami. Zagadnienie (nie)sprawiedliwości w wymiarze społecznym i środowiskowym będzie przedmiotem dyskusji na międzynarodowej konferencji naukowej pt. „Ekonomiczny kontekst sprawiedliwości społecznej i środowiskowej”, 23-24 maja 2019 r. na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Odzwierciedleniem podejmowanych problemów badawczych są abstrakty prezentowane w niniejszej publikacji, koncentrujące się na różnych wymiarach współczesnych niesprawiedliwości (w tym szczególnie na obszarach miast, w których w UE mieszka już prawie 75% ludności) i konfliktach (m.in. przestrzennych i społecznych), będących ich wynikiem. W abstraktach podejmowane są następujące tematy: - sprawiedliwość społeczna i środowiskowa – nowa generacja wyzwań w polityce rozwoju regionalnego i lokalnego, - dobra wspólne w mieście, - sprawiedliwość środowiskowa – aspekty społeczno-ekonomiczne, - narzędzia niwelowania niesprawiedliwości społecznych i środowiskowych w tym metody demokracji partycypacyjnej (w tym: budżety partycypacyjne, sołeckie, crowdfunding obywatelski czy zarządzanie partycypacyjne rozwojem lokalnym). Konferencja nawiązuje do wieloletniej tradycji łódzkich spotkań regionalistów, organizowanych przez Katedrę Gospodarki Regionalnej i Środowiska (Instytut Gospodarki Przestrzennej, Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny Uniwersytetu Łódzkiego). Organizowana jest we współpracy z Katedrą Rozwoju Regionalnego i Przestrzennego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz Komitetem Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk.