Gospodarowanie publicznymi zasobami nieruchomości (własnością Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych oraz jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych osób prawnych) ma swoją specyfikę. Związane jest to między innymi z rozmiarami tych zasobów (ponad 35% powierzchni kraju w 2018 r.) oraz ze sposobem podejmowania decyzji przez podmioty odpowiedzialne za tę gospodarkę. Gospodarowanie zasobami Skarbu Państwa oraz zasobami jednostek samorządowych opiera się między innymi na zasadzie racjonalności. Występuje wciąż wiele problemów i kontrowersji w gospodarowaniu tymi zasobami. Jeden z nich dotyczy zasady i jakości zarządzania zasobami nieruchomości publicznych. Innym, wciąż wymagającym doskonalenia, zagadnieniem jest sposób zwiększenia efektywności gospodarowania. Zagadnienia wymagające rozwiązania dotyczą także: usprawnienia przepływu informacji o nieruchomościach znajdujących się w zasobach, utrzymania zasobów publicznych w stanie niepogorszonym, doskonalenia procedur uzasadnionego inwestowania w nieruchomości, podniesienia jakości zarządzania tymi zasobami, usprawniania procesów podejmowania decyzji związanych z gospodarowaniem i zarządzaniem tymi zasobami. Monografia obejmuje łącznie dziesięć rozdziałów dotyczących wybranych aspektów gospodarowania zasobami nieruchomości w Polsce i innych wybranych krajach. Opisane procedury gospodarowania oraz analizy szczegółowe dotyczą głównie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego.[http://wydawnictwo.uwm.edu.pl].