Praca Damiana Dobosza jest obszerna i zasługuje na ocenę celującą, a jej przedmiot usystematyzowano i przedstawiono w sposób ponadprzeciętny, jeśli chodzi o stosowanie kryteriów oceny prac magisterskich. Bez przesady mogę stwierdzić, że jest to jedna z najlepszych prac magisterskich, jakie przeczytałam. Autor z postawionego sobie zadania badawczego wywiązał się znakomicie. Odpowiedział również na sformułowane wcześniej pytania i wątpliwości. Zajął także wyraźne własne stanowisko, zwracając uwagę na występujące w judykaturze czy doktrynie rozbieżności. Ocenił analizowane orzeczenia, którymi zobrazował metodologię wykładni i stosowania prawa w zakresie objętym przedmiotem pracy. Prof. dr hab. Ewa Rott-Pietrzyk, fragment recenzji wydawniczej Konkluzje Autora w badanej kwestii mają charakter innowacyjny, niedyskutowany dotychczas nie tylko w Polsce, ale również w literaturze europejskiej. Damian Dobosz zajmuje się także kwestią kompetencji Unii Europejskiej do stanowienia norm dyspozytywnych, co w polskiej literaturze było jedynie bardzo sporadycznie postrzegane jako problem. Dostrzega też zjawisko łączenia się klasycznego prawa umów z prawem „uczciwego rynku”, które stara się regulować nie tyle indywidualne stosunki prawne, ile zachowania zbiorowości poszczególnych uczestników rynku. Autor próbuje ocalić w swojej pracy resztki dziewiętnastowiecznego liberalizmu, ale udaje mu się dostrzec całą złożoność skomplikowanych procesów prawa unijnego. Praca stanowi ważny wkład w naukę prawa cywilnego. [Prof. dr hab. Fryderyk Zoll, fragment recenzji pracy magisterskiej].