Chciałem pokazać ogromną różnorodność ludzi dowodzonych przez Władysława Andersa, a także niezwykły wachlarz ich uczuć i przeżyć od zrezygnowania i rozpaczy, przez strach, pragnienie, ciężkie próby i poświęcenie, aż do ulgi i nadziei. [Norman Davies]

Marsz Armii Andersa nie ma sobie równych w historii. Rozsypani po ┬nieludzkiej ziemi├ Polacy stawili się na wezwanie generała Andersa licząc na ocalenie. Przekraczali granice Związku Sowieckiego z nadzieją na powrót do domów. Gdy zwyciężali Niemców pod Monte Cassino, Anconą i Bolonią wiedzieli już, że te nadzieje pozostaną niespełnione. To oni stali się namiastką wolnej Polski. Żołnierzom towarzyszyli cywile: dzieci, kobiety, starcy. Próbowali normalnie żyć. Działały szpitale, szkoły, sierocińce. Trudy marszu, codzienne rozterki, poświęcenie w boju, drobne radości i wielkie dramaty złożyły się na opowieść o jednym z najbardziej niezwykłych rozdziałów drugiej wojny światowej. Nikt wcześniej nie opowiedział jej tak, jak czyni to teraz Norman Davies. Wraz z fotografem Januszem Rosikoniem wyruszył śladem Armii Andersa. Odwiedził Rosję, Iran, Izrael, Włochy a nawet Nową Zelandię, Afrykę i Meksyk. Książka zawiera nieznane relacje świadków, niepublikowane materiały archiwalne oraz zdjęcia dokumentujące tę fascynującą podróż ┬szlakiem nadziei├. [znak.com]

Grzegorz Górny opowiada o dziejach Polski od czasów piastowskich aż do współczesności. Autor nie lekceważy aspektu politycznego, gospodarczego czy społecznego historii, lecz uzupełnia je o wymiar religijny. Szczególne znaczenie przykłada do motywacji duchowej bohaterów oraz skutków, jakie decyzje religijne pociągają za sobą dla całej społeczności. Pokazuje przy tym, jak wiara chrześcijańska od pokoleń kształtowała polską tradycję, kulturę i nasz charakter narodowy. Dewizą towarzyszącą lekturze mogą być słowa T. S. Eliota: „Polityka jest funkcją kultury, a sercem kultury jest religia”. Taka hierarchia wartości jest bowiem zaprezentowana na kartach „Duchowej historii Polski”. Grzegorz Górny pokazuje, jak chrześcijaństwo niczym złota nić – niekiedy wyraźnym, a niekiedy dyskretnym ściegiem – towarzyszy całym dziejom Polski. [lubimyczytac.pl]

Książka "Sprawiedliwi" opowiada o Polakach, którzy podczas okupacji hitlerowskiej ratowali Żydów, a wielu z nich przypłaciło to nawet życiem (jak np. rodziny Ulmów, Kowalskich czy Baranków). Autor przypomina, że po to, by uratować jednego zbiega z getta, potrzebna była pomoc co najmniej dziesięciu wtajemniczonych Polaków. Hanna Krall wspominała łańcuszek aż 42 ludzi dobrej woli, którzy zaangażowali się w ocalenie jej życia jako małej dziewczynki. Konspiracja w obronie Żydów była więcej zjawiskiem znacznie szerszym niż się zwykło uważać. Bogato ilustrowana książka pokazuje kontekst polityczny i społeczny, w jakim doszło do niemieckiego ludobójstwa. Prezentuje zjawisko ratowania Żydów zarówno w wymiarze historycznym, jak i w przez pryzmat pojedynczych ludzkich losów. Oparta na materiałach archiwalnych, zawiera bogaty materiał faktograficzny, zarówno w warstwie tekstowej, jak i ilustracyjnej. Zawiera opis sytuacji ludności zarówno polskiej, jak i żydowskiej pod okupacją niemiecką oraz stosunku między tymi narodami. Pokazuje postawę wobec holocaustu władz Polskiego Państwa Podziemnego, środowisk konspiracyjnych, Kościoła katolickiego i różnych grup społecznych. Opowiada też o akcji pomocy Żydom, dokonywanej zarówno indywidualnie, jak i w sposób zorganizowany ("Żegota"). Jako świadkowie historii na kartach książki pojawiają się takie postaci, jak m.in. Władysław Bartoszewski, Marek Edelman, Irena Sendlerowa czy Szewach Weiss. [empik]

„Świadkowie Tajemnicy” to fascynująca opowieść będąca zapisem dziennikarskiego dochodzenia do prawdy o materialnych śladach pozostawionych przez Jezusa z Nazaretu. Dwaj autorzy – reporter Grzegorz Górny i fotograf Janusz Rosikoń – ruszają tropem relikwii Chrystusowych i w różnych krajach świata zbierają bogatą dokumentację na temat konkretnych przedmiotów, jakie do dnia dzisiejszego pozostały po Jezusie. Przeczesują archiwa, rozmawiają z historykami, spotykają światowej sławy naukowców, zapoznają się z wynikami ich prac. Niczego nie przyjmują na wiarę, lecz starają się znaleźć potwierdzenie w źródłach historycznych i ekspertyzach naukowych. W wyniku reporterskiego śledztwa udaje im się zidentyfikować część czczonych do dziś relikwii jako autentyki. Wśród nich szczególne miejsc zajmują relikwie pasyjne, czyli przedmioty związane z męką, śmiercią i pochówkiem Chrystusa. Niektóre z powodu swych właściwości stanowią dla naukowców zagadkę, której nie są w stanie rozwiązać. Dotyczy to choćby Całunu Turyńskiego. Nie było na świecie obiektu, który byłby częściej, gruntowniej i bardziej wielostronnie przebadany niż właśnie to lniane płótno z Turynu. Im więcej jednak było wyników analiz, tym bardziej wśród badaczy rosła świadomość Tajemnicy. [wydawnictwo]

Elżbieta Lubomirska-Stadnicka żyła w trzech epokach:międzywojennej, wojennej i i powojennej, a także w dwóch krajach: w Polsce i we Francji. Jej pamiętnik ilustruje nastroje, życie codzienne, stosunki społeczne na ziemiach polskich. Dzieje Polski XX wieku pełne są historii nieopowiedzianych. Przez to wielu naszych bohaterów pozostaje nieznanych a pamięć o nich umiera wraz ze śmiercią ostatnich świadków. Dlatego warto ocalić od zapomnienia tych naszych rodaków, którzy zwycięsko przeszli czas najtrudniejszej próby. Do takich osób z pewnością należy Elżbieta Lubomirska-Stadnicka, której życiorys mógłby posłużyć jako scenariusz wielu filmów fabularnych. [lubimyczytac.pl]

Wychowanie dzieci w dzisiejszych czasach – łatwe czy trudne? Mamy niemal nieograniczony dostęp do wiedzy i przeróżnych udogodnień, a jednocześnie nie wiemy, jak radzić sobie z nowoczesnymi technologiami i zagrożeniami współczesności. Podpatrujemy, jak robią to w innych krajach, szukamy nowych systemów pedagogicznych, wierzymy w jedynie słuszne najnowsze trendy w wychowaniu. Na próżno. A może by tak… wrócić do źródeł? Sięgnąć do tradycji i wartości, które nigdy się nie starzeją? Rozpocząć od elementarza? „Elementarz dla rodziców” Jacka Mycielskiego może być przewodnikiem zarówno dla świeżo upieczonych rodziców, jak i tych zmęczonych, sfrustrowanych, szukających pomocy i wskazówek. Napisany w formie lekkiego poradnika, przejrzyście opracowany, w krótkich, pełnych dowcipu rozdziałach porusza bardzo życiowe tematy. Podaje konkretne przykłady, sytuacje i sposoby rozwiązywania problemów, oparte na osobistych doświadczeniach z życia rodziny autora. Jacek Mycielski przedstawia się czytelnikom jako mąż, ojciec trójki dzieci i dziadek dwanaściorga wnucząt. W „Elementarzu…”, czerpiąc z własnego doświadczenia i sukcesów w wychowaniu, podpowiada, w jaki sposób można lepiej zrozumieć dziecko, zadbać o jego dobro, ale również swoje – rodzica – i całej rodziny. Książka odpowiada na wiele pytań i radzi, jak postępować ze swoim dzieckiem, kiedy jest niemowlakiem, przedszkolakiem, pierwszoklasistą, a także nastolatkiem. Znajdziemy w niej nie tylko dużo praktycznych porad, lecz także osobistych wspomnień, co czyni ją bardzo wiarygodną i pasjonującą lekturą. Zawiera oryginalne fotografie z albumów rodzinnych autora, urozmaicone nowoczesną grafiką. Głównym celem „Elementarza…” jest przekazanie uniwersalnych zasad, przypomnienie zapomnianych podstaw wychowania, a przede wszystkim powrót do tradycji i kultury, których w naszym zabieganym życiu coraz bardziej brakuje. „Choć każde dziecko wymaga indywidualnego podejścia wychowawczego, istnieją ogólne zasady, które w większości przypadków się sprawdzają”. Opinie: Lekka, dowcipna lektura, nie ma w niej trudnych do przebrnięcia rozdziałów, tylko krótkie porady. Autor sam dobrze wychował trójkę dzieciaków. Dlatego lepiej i lżej się to czyta, jak przemyślenia mądrego wujka, z którego zdaniem się liczysz. Dużo jest teraz poradników specjalistów, psychologów, doradców, które analizują dzieci czy ich zachowania od A do Z. Ta książka wydaje się inna pod tym względem, że to są proste rady dobrego taty. Ciekawa propozycja, na poważnie, a jednak z lekkim przymrużeniem oka. Tytuł bardzo adekwatny. Jasne, proste podstawy przez studiowanie naukowych lektur, filozoficznych pozycji, stosowanie nowoczesnych metod i technik pedagogicznych często stają się zapomniane i niedocenione. Rady kogoś bliskiego, skierowane do kogoś bliskiego, z serca do serca, autentyczne i szczere. Zachowanie dzieci odzwierciedla nas samych. „Elementarz” mógłby być zalecany jako lektura obowiązkowa dla rodziców, którzy dostrzegają tę zależność. Na naukę nigdy nie jest za późno. Rozbrajające, pełne dowcipu przykłady z prawdziwego życia. Głosi uniwersalne zasady dobrego wychowania. Ciekawy zabieg motywujący – przeniesienie akcentu z dobra dziecka na dobro rodziców, co w konsekwencji przynosi wspólne dobro. [empik.com]