Kryptonim

Książka

W koszyku

oceń

Kryptonim "Frankenstein" / Przemysław Semczuk. - Wydanie I. - Warszawa : Wydawnictwo W.A.B., 2017. - 381, [3] strony ; 21 cm.

Autor

Semczuk Przemysław (1972- )

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Knychała, Joachim (1952-1985) Seryjni zabójcy Śląsk

Gatunek

Powieść Kryminał

Instytucja: Grupa Wydawnicza Foksal

Szokująca historia Joachima Knychały, śląskiego „Frankensteina” Joachim Knychała, seryjny morderca kobiet, zaczyna terroryzować Śląsk w połowie lat 70. Dorasta w poczuciu własnej inności, jako dziecko Polaka i Niemki, przez babkę nazywane „polskim bękartem”. W wieku osiemnastu lat zostaje oskarżony o gwałt i trafia do więzienia, z którego powraca już jako inny człowiek, przeświadczony o podstępnej i prowokatorskiej naturze kobiet. Choć w domu jest dobrym mężem i ojcem, a w pracy wzorowym górnikiem, co jakiś czas zmienia się w brutalnego mordercę, który krąży po okolicy, polując na bezbronne ofiary. Zbeletryzowaną historię Knychały czyta się niczym trzymający w napięciu kryminał. Kryptonim „Frankenstein” to także barwny obraz przesiąkniętego alkoholem i przemocą robotniczego Śląska lat 70. i 80. [lubimyczytac.pl]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Planeta 11

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. Kryminał (1 egz.)

Filia nr 13

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. K (1 egz.)

Recenzje:

Piszę tę recenzję na gorąco, zatem na pewno będzie ona mono chaotyczna i pełna jakiegoś swobodnego przepływu myśli. Uznałam jednak, że nie ma sensu czekać aż emocje opadną, bo jeszcze coś mi umknie, albo zapomnę o czymś wspomnieć. No ale - po kolei.
Po raz pierwszy nazwisko Knychały mignęło mi w którejś z książek dotyczących najgłośniejszych spraw PRL-u. Uznałam go wtedy za dzikiego, niebezpiecznego zwyrodnialca. (...) Młode kobiety można by było straszyć nazwiskiem tego człowieka. To, co robił z kobietami, dziewczynami, dziewczynkami przechodzi pojmowanie ludzkiej świadomości. Jak to opisać, jakich użyć słów? Brutalność? Dzikość? Zboczenie? Pewnie można byłoby szukać i każde kolejne nadawałoby się równie dobrze.
Autor dobrze zrobił, że zdecydował się opowiedzieć historię morderstw i procesu w postaci zbeletryzowanej historii, którą czyta się niczym dobry kryminał. Widać, że przyłożył się on do swojej pracy. Zagłębiał się w tomy akt, próbował skontaktować się z ludźmi bezpośrednio związanymi z tą sprawą, którzy mieli okazję poznać i porozmawiać z Joachimem.
Po skończonej lekturze kompletnie inaczej myślę już o tej sprawie. Autor na początku przypomina sprawę Zdzisława Marchwickiego, która już w latach 70. wywoływała skrajne emocje i wątpliwości. Dziś możemy być już w dużej mierze pewnie, że człowiek ten nigdy nikogo nie zabił, a przypisywane mu zabójstwa popełnił prawdopodobnie inny człowiek, zresztą chory psychicznie, którego nie można jednak było postawić przed sądem. Potrzebny był kozioł ofiarny, a został nim właśnie Marchwicki.
Co się tyczy "Achima" możemy mieć pewność, że dopuścił się swoich zbrodni. Przyznał się do nich, podał fakty, które znane mogły być tylko mordercy. Czy jednak zasłużył na śmierć? Po żmudnych analizach wszystkich dostępnych danych autor książki nie mówi wprost, że nie, ale sam czytelnik może na koniec lektury odpowiedzieć sobie na to pytanie.
Morderca prawdopodobnie był chory psychicznie. Wiele za tym przemawia. Przeprowadzone badania nie odpowiedziały na wszystkie odpowiedzi, sam Knychała ich nie ułatwiał, ponieważ uważał, że zasłużył na śmierć, a tej bał się chyba nawet mniej, niż nazwania go wariatem.
W książce widzimy "dwóch Achimów", o których w relacjach mówił sam morderca. Jeden to przecudowny mąż i kochający ojciec. Dobry kolega i sąsiad, udzielający się społecznie. Trochę nieśmiały i cichy, zakochany w książkach. Drugi z nich to bezwzględny morderca, owładnięty prawdziwym szałem zabijania. Niesamowite jest ukazanie tych dwóch postaci w jednym człowieku.
Nic więcej już Wam nie powiem. Poza jednym - przeczytajcie tę książkę. Napisana jest świetnym językiem, nie daje wszystkich odpowiedzi, a skłania do refleksji. Czytało mi się znakomicie, choć niektóre rozdziały dosłownie mroziły mi krew w żyłach. Mocno polecam!